we met

Κανείς δε σου λέει ότι οι its complicated σχέσεις σε γαμάνε, ότι χάνεις χρόνο, ότι είναι απλά καύλα αλλιώς θα είχαν γίνει κάτι παραπάνω, ότι είναι ανασφάλεια, ότι είναι καθαρά σχέση θύτη και θύματος, ότι παραμυθιάζεσαι ότι ποτέ δε βγαίνεις αλώβητος και ότι αν είσαι και ευαίσθητος χαρακτήρας σου μένουν πεντακόσια κουσούρια

Λάιφ ιζ σορτ ρε φίλε για ταλαιπωρίες
Και δυστυχώς το μαθαίνεις αφού έχεις καεί από ένα μαλάκα ή μία μαλάκω
Και αφού είσαι μία ή ένας καμένος εγκέφαλος από την κούραση, την προσπάθεια, τη στεναχώρια τη φρίκη προσπαθείς παράλληλα να κερδίσεις ό,τι χρόνο έχεις χάσει να βρεις γκόμενα-ο γρήγορα να είναι και καλός -ή να νοικοκυρευτείς, να αράξεις γιατί νομίζεις ότι έτσι θα επουλωθούν οι πληγές σου
Κι όλα αυτά σε μία κατάσταση πανικού και εγρήγορσης που σε οδηγούν σε άκυρες σχέσεις και σε πανικόβλητες επιλογές που σπάνια έχουν αίσιο τέλος

Τι ωραία που θα ήταν αν ξέρεις πως θα νιώσεις στο τέλος μιας τέτοιας σχέσης πριν καν την ξεκινήσεις

Να κάνεις την επιλογή γνωρίζοντας από πριν ότι φίλε δεν είναι τζόι ράιντ.  Στο λένε, αλλά αυτή η πουτάνα η ελπίδα δε σε αφήνει να δεχτείς ότι παίζει και να είναι φέιλ η φάση και εσύ παραμυθιασμένος -η, καψούρης-α που δε σκέφτεται λογικά

Δεν βλέπεις ταινία δυστυχώς, είναι οι στιγμές σου και πρωταγωνιστείς
Ό,τι πάθεις θα το νιώσεις καλά, χωρίς διάλειμμα για διαφημίσεις χωρίς α τελείωσε βάλε να δούμε τι έχει το άλλο κανάλι

Και η μαλακία είναι ότι επειδή η σχέση ήταν από την αρχή για τον πούτσο, τον πόνο σου, την καψούρα σου δυστυχώς δεν την παίρνει κανείς στα σοβαρά.
Σε παρηγορούν αλλά με το ύφος άι τολντ γιου σόου, που πας και μπλέκεις κλπ κλπ
Πόσο ηλίθια-ος μπορεί να είσαι, πόσο ανασφαλής, πάλι για τον-η μαλάκα-ω λες; δεν πιστεύω να τον -η σκέφτεσαι ακόμα;
Να έχεις τον πόνο σου που για όλους είναι μαλακία και ηλιθιότητα, να μη μπορείς να μιλήσεις να είναι ξεφτίλα να παραδεχτείς ότι πονάς και κλαις ακόμα και να έχεις πάθει και το ρεπουστηεχασα5χρονιααποτηζωημουτουλαχιστον

Σιτ χαπενς (;)
Μπορεί και να τα αφήνουμε να χαπεν

Αλλά και η προστατευμένη ζωή με σχέδιο, χωρίς πάθος και ρίσκο μαλακία φαντάζομαι θα είναι

Ζητείται συμπέρασμα

love my friends

Η μαγκιά να γράφεις ό,τι μαλακία σου κατέβει και να μην το διαβάζει κανείς.  Απορώ με όλους αυτούς που έχουν μπλογκ για να γράφουν τα σώψυχά τους και πάνε και το ανακοινώνουν.  
Ατενσιονχοριλίκι εγώ δεν έχω ;) αλλά θέλω να εκφράσω τη γαλήνη που νιώθω και αιτία είναι οι φίλοι μου. 
Φίλοι. 

Η οικογένειά μου. Αυτή που διάλεξα. 
Που μπορεί να κάνουμε να μιλήσουμε και μια βδομάδα αλλά ξέρω ότι είναι οι άνθρωποί μου ότι τους έχω και ότι θα τρέξουν για μένα και θα σκάσουν με τα θέματά μου και θα χαρούν με την επιτυχία μου 

Σήμερα είναι μια τέτοια μέρα. Μια μέρα γαλήνης και ευτυχίας. Είναι από τις φορές που είμαι πολύ χάπι.  Όταν είμαι πιεσμένη από τη δουλειά και όλες τις υποχρεώσεις μου και έρχεται η μέρα που βγαίνω με τους φίλους μους χωρίς γκόμενους και γκόμενες χωρίς να χρειάζεται να φτιαχτώ να προσέξω τί και πώς θα το πω μόνο οι φίλες και οι φίλοι που ξέρω χρόνια και έχουμε περάσει μαζί γκομενομαλακίες, αφραγκίες, απολύσεις, προσλήψεις, τσακωμούς, αρρώστιες, ταξίδια... 
Όταν έρχεται αυτή η στιγμή νιώθω φοβερά τυχερή που έχω αυτούς τους ανθρώπους στη ζωή μου και όλα είναι ευκολότερα. 
Ούτε ρουφιανιές ούτε δεύτερες σκέψεις ούτε κακίες ούτε παρεξηγήσεις, τίποτα. Κρισταλ κλιαρ καταστάσεις. 
Ευλογία. 
Αν έχεις φίλους που γουστάρεις και που αγαπάς και ταιριάζεις όλα γίνονται ευκολότερα και ομορφότερα.  

Χάπινες. 
Λαβ γιου γκάις 
Ρ.
(για τους άλλους --> Ε.) 

The Notebook (my ass)

Ο τύπος της χτίζει ολόκληρο σπίτι όπως ακριβώς του το είχε περιγράψει ότι θα το ήθελε, χωρίς να έχει εγγυήσεις ότι την έχει, ότι θα είναι μαζί αυτοί οι δύο, χωρίς καμία διάθεση να προστατέψει τον εαυτό του.  Τόσο χωμένος στην αγάπη του γι αυτήν και με παντελή έλλειψη αυτοπροστασίας και προσπάθειας απεγκλωβισμού. 

Δουλεύει με ό,τι έχει και τελικά το φτιάχνει το σπιτάκι και αυτή γυρνάει πίσω γιατί τον είδε ξαφνικά στην εφημερίδα (που ας μην πω τι έψαχνε να δει εκεί) και έπαθε κοκομπλόκο. 

Και τον βρίσκει και μιλάνε και γαμιούνται και έρωτας και αγάπη και καψούρα και ολοκληρωτικό δώσιμο και χαμός.

Πάρα πολύ ωραία. Ρομάντζο. 

Aπό αυτά που βλέπουν τα κοριτσάκια και πάνε και πηδιούνται ασύστολα με όποιον νομίζουν ότι μοιάζει στον Ράιαν τον Γκόσλινγκ με την πεποίθηση ότι θα έχουν όχι μόνο χάπι έντινγκ αλλά ΤΗΝ ιστορία αγάπης. 

Έχω τρεις - τέσσερις γαμημένες παρατηρήσεις να κάνω για την ταινιούλα που μας πήρε και μας σήκωσε

(ναι, οκ με χρονοκαθυστέρηση, τώρα την είδα, οκ;) 

Είναι δυνατόν ρε συ να σου φτιάχνει σπίτι, να γυρνάς να τον βλέπεις μετά από πεντακόσια χρόνια και να πηδιέσαι, οκ οκ να κάνετε έρωτα και η ατάκα που θα πετάξεις είναι

ΑΥΤΌ ΕΧΑΝΑ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ; 

Πάμε καλά;  

Κι άντε πες το γαμάμε αυτό, δεν είναι και τόσο σημαντικό. 

(Είναι, γιατί στο απόλυτο σορόπι εκεί που έχεις γίνει λιώμα δε μπορεί να στο ακυρώνει η κοκότα κάνοντας χιουμοράκι. Αλλά ντάξει άστο αυτό)

ΤΟ ΑΛΛΟ; Της έχει φτιάξει το σπίτι που ήθελε, ζουν τον απόλυτο έρωτα και πριν και μετά το χωρισμό. Αυτός ο κακομοίρης φαίνεται ότι τον ζει πολύ έντονα και κατά τη διάρκεια του χωρισμού. 

Ενώ η άλλη κανονίζει γάμους.  Το θέμα όμως είναι ότι γίνεται ο χαμός αφού ξαναβρίσκονται. φωτοβολίδες, αστράκια, μπαμ μπουμ,  απόλυτος έρωτας, χαμός. 

Και το ζώο η ξανθιά ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΑΝ ΘΑ ΚΑΤΣΕΙ Ή ΑΝ ΘΑ ΦΥΓΕΙ; 

Ρε πάμε καλά; 

Τόση αγάπη του έχει; Ζώον. Βρίσκει κανείς αυτό που πραγματικά ζητάει που ονειρεύεται, φαντάζεται, ελπίζει και σκέφτεται να γυρίσει στα κλισέ; 

Και χρειάζεται και πάλι να πάρει την έγκριση και τη βοήθεια της μανούλας για να πάρει τις αποφάσεις της. Τράτζικ

Και έρχεται και το τέλος που με έστειλε αδιάβαστη.

Η γκόμενα δεν είχε τη δύναμη να πείσει τον εαυτό της να θυμηθεί όλη τη ζωή της με τον άντρα που αγάπησε τα παιδιά τους και όλες τις ευτυχίες τους ΑΛΛΑ είχε τη δύναμη να κάνει τον εαυτό της να πεθάνει προγραμματισμένα με τον άλλον μαζί!

Τί είναι πιο εύκολο ρε φίλε; Να θυμηθείς ή να πεθάνεις; 

Κι αν είναι εύκολο να πεθάνεις επειδή το αποφάσισες όπως π.χ να ξυστείς επειδή τρώγεσαι τότε ρε φίλη γιατί δεν αποφασίζεις να θυμηθείς; Γιατί ο θάνατος προκαλεί κλάμα; Πόσο κλισέ;

Καλά ο άλλος ντάξει, δεν έχω θέμα πως το έκανε. Και το χέρι του να του έλεγε να κόψει, με τη δύναμη του μυαλού του ΘΑ ΤΟ ΚΑΤΑΦΕΡΝΕ.

Πόσο για τομπουτσοκαβαλα ταινία ήταν αυτή.

Και με τις ατάκες που λέγανε αυτοακυρωνόντουσαν κιόλας οι ζαβοί - Βλέπε φώτο

Πόσο βούρλο η γκόμενα που πήγε και αγάπησε ο άλλος.  

Και ΠΟΣΕΣ βουρλα γκόμενες υπάρχουν ανά τον κόσμο και η ταινία αυτή έσπασε ταμεία;;;;;

Πόσο γλυκούλα είμαι όμως 

Και πόσο εδώ ο κόσμος χάνεται επίσης.  :*

Ζούμε που ζούμε...

Ναι μωρέ, φλωριές. Ξέρω. 
Οι έλληνες πάσχουμε από βαρύ σταρχιδισμό. Ντάξει κάποιοι δεν πάσχουν από βαρύ σταρχιδισμό. Πάσχουν από βαριά στρατοκαβλίαση και είτε διαμαρτύρονται από τους καναπέδες τους (ινσέψιο) είτε ψηφίζουν χρυσή αυγή. Γαμώ μα ντίαρ! 
Και μετά όλα χειρότερα και δυσκολότερα. 
Έχουμε πέσει βαθιά στα σκατά και ινάφ ε;
Βαρέθηκα τη μιζέρια.
Μια διαφορετική ματιά των πραγμάτων με καλή δόση θάρρους και διάθεσης... 
Η δύναμη του καλού... των πολλών 
http://www.youtube.com/watch?v=pK2WJd5bXFg


http://www.youtube.com/watch?v=q_qgVn-Op7Q

Αγανακτισμένοι της προκοπής 

Problems Men Started

Αυτά τα προβλήματα αντιμετωπίζω σήμερα γι αυτά και θα γράψω.
Τα γκομενικά ντίαρ φρεντ, τα γκομενικά μεγάλο αγγούρι και όταν δεν είναι και καλά... όταν δεν είναι και καλά...; τρελλάδικο πρώτο τραπέζι πίστα.  Να κάνεις και χαμό άνετα και να το φχαριστιέται η ψυχούλα σου.
Κοπανιέσαι, σκέφτεσαι, πρήζεις φίλους και γνωστούς, στα φανάρια πιάνεις τους καθαριστές τζαμιών και λες τον πόνο σου. 

Σε βλέπει ο περιπτεράς ότι πας για τσιγάρα και κατεβάζει τα στόρια ο άνθρωπος.  
Δε σε ανέχεται άνθρωπος από τη γκρίνια και την εμμονή ούτε φίλος ούτε γνωστός. 

Ρε πουλί μου τα πράματα είναι απλά: 
Όταν τα πράγματα δεν είναι απλά, εξαφανίσου. Ε; Σοφό; Απλότητα μαφρεντ, απλότητα

Στη δουλειά ντάξει, έτσι όπως έχουμε γίνει μόνο απλά δε μπορούν να είναι.
Στα γκομενικά όμως πρέπει να είναι απλά, όμορφα, εύκολα, ωραία.

Όταν προσπαθείς περίσσοτερο από τον άλλο όταν δεν ακούς αυτά που όχι μόνο θέλεις να ακούσεις αλλά πρέπει να ακούσεις... τότε τομπούλον και γρηγοραν.
Αν σε θυμάται μία φορά την εβδομάδα επίσης τομπούλον. 
Αν το κινητό είναι πάντα καρακλειδωμένο τομπούλον
Αν το κινητό του χτυπάει από φουμπου από τουίτερ από μέηλ από μηνύματα από γάμησέ μας ρε φίλε συνέχεια και δε θα σου πει ΠΟΤΕ τι και ποιός πριν γίνεις γκεστάμπο σκέψου αν αξίζει και πάρε τομπούλον όμορφα και με χάρη. 
Υπάρχει και ο τύπος που μια χαρά ήτανε και δεν το παιζε ούτε γαμιάς ούτε οι γκόμενες είναι έπιπλα κλπ κλπ αλλά κάηκε ο καμμένος γιατί η πρώην του ξέρωγω πήγε με τον κολλητό του.  Αυτός είναι καμμένος του κερατά και θα ισιώσει αν ισιώσει ποτέ μετά από μπόλικα χρόνια που θα έχει καταστρέψει κι αυτός με τη σειρά του κανα δυο άλλες κακομοίρες που θα βρεθούν στο δρόμο του, γιατί έλα μωρέ όλες καριόλες είναι τελικά.

Τέλος, από τα 30 και μετά θα τους αρπάζω και θα τους χτυπάω τατού τι παίζει και τι ζόρι τραβάνε να ξέρουμε τι γίνεται ρε γκαμώτη.

Η ζωή δεν είναι δημοσιοϋπαλληλίκι. κρίση vs γάμος

Η εταιρεία που δουλεύει μια φίλη μου έχει περάσει κι αυτή στο άρθρο 99. Έχουμε να πληρωθούμε μήνες, μου λέει, αλλά ελπίζω ότι κάτι μπορεί να αλλάξει. Αλλά δεν είναι αυτά τα σημαντικά νέα, συνεχίζει. Γνώρισα έναν τύπο καλό, ωραίο, τη γουστάρει και το πάνε σοβαρά.
Αυτό το "δεν είναι αυτά τα σημαντικά νέα" με έστειλε!
Αυτό τώρα τί είναι; Φαινόμενο της κουλτούρας μας; Της κρίσης; Ή απλά της απελπισμένης γκόμενας που πρέπει να παντρευτεί;
Πόσο καιρό θα περιμένει η ελληνίδα τον μαλάκα να την ταΐζει; Πόσο καιρό θα περιμένει τον μαλάκα να την ολοκληρώνει;
Πώς γίνεται να δουλεύεις 15 χρόνια σερί να έχεις μια εξαιρετική καριέρα και όλα αυτά να τα ακυρώνεις γιατί βρέθηκε ο άντρας που θα σε ζήσει;
Ξεχνάς τον τρόπο ζωής που είχες φτιάξει όλα αυτά που πάλεψες για να κατακτήσεις γιατί βρέθηκε ο άντρας οπότε οκ άραξαμε θα μας ζήσει.
2013 με 1960 καμία διαφορά;
Κουλτούρα ελληνική ή γενικώς γκομενική;
Τόσο καιρό που ξύπναγες κάθε πρωί στις οκτώ για να πας στη δουλειά το έκανες με το ζόρι; Έβριζες και μισούσες την καθημερινότητά σου και περίμενες να σου κάτσει ο γάμος ο σωστός;
Αυτή είναι η αξιοπρεπής λύση σου για επιβίωση; Και η ζωή;

Αυτό είχα στο μυαλό μου τις τελευταίες μέρες μέχρι που το συζήτησα με διάφορους φίλους και γνωστούς και ανακάλυψα ότι δεν είναι προνόμιο μόνο των γυναικών αυτός ο τρόπος σκέψης.
Οι άντρες, σου λέει, για να προχωρήσουν μια σχέση τώρα πια ψάχνουν για προίκα.  Γλυκά και αθόρυβα γιατί είναι ταμπού πλέον να συζητηθεί ανοιχτά κάτι τέτοιο αλλά θέλουν κάποιες εγγυήσεις που να τους εξασφαλίζει κάπως την επιβίωσή τους στο μέλλον.

Η ζωή δεν είναι δημοσιοϋπαλληλίκι ρε μαλακιστίρια. Δεν είναι να βολευτούμε και να ξέρουμε το μέλλον μας και τι θα μας τύχει μέχρι να πεθάνουμε, ναι;